روش های درمان عفونت های قارچی و مخمری ریه Yeast Infection

عفونت های مخمری انواع مختلفی داشته و بسیار گسترده هستند، اما فقط چند نوع مخمر وجود دارند که ریه های انسان را درگیر می کنند. شایع ترین آن ها، کاندیدا آلبیکانس (candida albicans) است. اگر شما نیز از عفونت های مخمری یا قارچی ریه رنج می برید، می توانید با تغییر رژیم غذایی، مصرف مکمل ها و مصرف دارو، به بهبود آن کمک کرده یا آن را درمان کنید.

دارو و مکمل مناسب مصرف کنید.

1- پروبیوتیک های ضدمخمر بخورید تا کلنی های مخمر از بین بروند.

پروبیوتیک های ضدقارچی یا ضد مخمری، داروهایی هستند که برای از بین بردن کلنی های مخمر در بدن، ساخته شده اند. با پزشک متخصص صحبت کنید و از او بخواهید نوع و مقدار پروبیوتیک مصرفیِ مناسب با عفونت ریه شما را برای شما تجویز کند.

• پروبیوتیک اسیدوفیلوس (Acidophilus) یکی از داروهایی است که روی ریه تأثیر می گذارد.

برای مطالعه متن کامل از پروبیوتیک مناسب به لینک زیر از وب سایت فن تریکس مراجعه کنید.

>>> روش انتخاب پروبیوتیک مناسب <<<

2- کورتیکواستروئیدها (corticosteroids) و داروهای ضدقارچی مصرف کنید.

یکی از رایج ترین درمان های عفونت ریه، کورتیکواستروئید استنشاقی (inhalable corticosteroid) است. کورتیکواستروئیدها، داروهایی شبیه به یک ماده شیمیایی به نام کورتیزول هستند که در بدن انسان تولید می شود.

3- برای مصرف داروهای ضد مخمر، با پزشک خود صحبت کنید.

مصرف داروهای ضدقارچی که مانع از تشکیل ارگوسترول (ergosterol) می شود نیز در درمان عفونت مخمری ریه، مؤثر است. ارگسترول، برای حفظ استحکام غشاهای سلولی مخمرها لازم است. از مهم ترین این نوع داروهای ضد مخمری، می توان تریازول (Triazoles) و فلوکونازول (Fluconazole) را نام برد.

4- برای متوقف کردن تولید الکل توسط مخمر، مکمل مولیبدن بخورید.

مولیبدن یک عنصر معدنی است که مانع از تولید الکل توسط مخمر در بدن می شود. زمانی که تولید الکل کاهش یابد احتمالاً دچار سرگیجه می شوید ولی هوشیاری و اشتهای شما افزایش می یابد.

• برای این کار، دو بار در روز، قرص های 150 میلی گرمی مولیبدن مصرف کنید.

5- مکمل های کلرلا (chlorella) مصرف کنید.

کلرلا، یک ماده سالم است که از ترکیبی از مواد معدنی، آنزیم ها و ویتامین های ضروری تشکیل شده است. کلرلا، به بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن، خنثی کردن عوامل مضر و دفع سموم بدن کمک می کند.

• مقدار مصرف: 1 یا 2 کپسول، سه بار در روز (جمعاً 3 یا 6 کپسول)

6- از کپسول های ب کمپلکس (B complex) استفاده کنید.

کپسول های ویتامین ب کمپلکس می توانند به تقویت سیستم ایمنی بدن شما کمک کنند که به نوبه خود می تواند در درمان عفونت های مخمری ریه مؤثر باشد. هنگام خرید قرص ویتامین B، مطمئن شوید که از نوع مخمری آن نباشد.

• همچنین می توانید غذاهایی که منبع غنی ویتامین B هستند، مصرف کنید. این غذاها شامل سبزیجات برگ سبز، تخم مرغ، حبوبات، غلات و ماهی است.

7- روزانه 500 میلی گرم ویتامین C یا مکمل آن را مصرف کنید.

ویتامین C نیز مشابه ویتامین B، به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می کند. داشتن سیستم ایمنی قوی، یکی از مهم ترین بخش های مقابله و درمان عفونت های قارچی و مخمری است. برای این منظور، هم می توانید مکمل ویتامین C و هم غذاهای سرشار از ویتامین C مصرف کنید. غذاهای ویتامین C نظیر:

• مرکباتی مثل لیموی شیرازی (lime)، لیمو ترش، پرتقال، توت فرنگی، انگورفرنگی (gooseberries)، اسفناج و کلم بروکلی.

حذف مواردی از رژیم غذایی که سبب رشد مخمرها می شوند.

1- رژیم غذایی تان را بررسی کنید و ببینید که چه تأثیری بر عفونت مخمری ریه های شما دارد.

اگر شکر زیاد، قندهای تصفیه شده و مواد غذایی غنی از گلوتن (gluten) در رژیم غذایی شما جای دارند، احتمال بروز یا رشد عفونت های مخمری در ریه شما بالا خواهد بود. بنابراین اگر می خواهید رشد عفونت مخمری ریه هایتان متوقف شود، باید رژیم غذایی تان را تغییر دهید.

2- در مراحل اولیه دوره درمان، مصرف شکر و شیرینی های مصنوعی را بسیار کاهش داده یا متوقف کنید.

اگر دوست دارید درمان شوید باید مصرف فروکتوز که قند میوه هاست و در عسل نیز وجود دارد، ساخارین یا همان شکر مصنوعی و دیگر شیرینی ها را از رژیم غذاییتان حذف کنید. چرا که شیرینی موجود در این مواد غذایی، سبب ایجاد یک محیط مناسب برای رشد مخمرها و قارچ ها می شود.

• در طول دو هفته ی اول درمان عفونت مخمری ریه، باید از مصرف میوه ها خودداری کنید.

• مصرف مواد غذایی نظیر سیب زمینی و چغندر که سرشار از قند هستند، در این مدت باید متوقف شود.

3- بهتر است قبل از مصرف مواد غذایی، برچسب درج شده روی آن ها را با دقت بخوانید.

خوراکی های بسته بندی شده ای که حاوی مواد زیر هستند نباید مصرف شوند. چرا که دارای قند یا شکر می باشند.

• پودر کربوهیدرات (Carob powder)، مالتوز/مالت (Maltose)، آسپارتام (Aspartame)، دکستروز/ دکسترین کریستاله شده (Dextrose)، مانیتول (Mannitol)، گالاکتوز (Galactose)، مالتیتول (Maltitol)، مونوساکاریدها (Monosaccharides)، سورگوم (Sorghum)، زایلیتول (Xylitol)، نشاسته ذرت (Corn starch)، مالتودکسترین (Maltodextrin)، و … .

4- مصرف مواد غذایی حاوی گلوتن را کاهش دهید.

بیشتر افرادی که از عفونت های مخمری ریه رنج می برند، به طور طبیعی عدم تحمل گلوتن (intolerant to gluten) دارند. گلوتن، پروتئینی است که در چاودم یا تریتیکاله (triticale)، چاودار (rye)، جو دو سر (oats)، گندم (wheat) و جو (barley) وجود دارد. این مواد، منبع غذایی مخمر کاندیدا هستند چرا که ساختاری مشابه شکر داشته و دارای شاخص گلایسمیک (glycemic index) بالایی می باشند.

5- نوشیدنی های الکلی نخورید.

زمانی که مخمر، بدن شما را آلوده می کند، کربوهیدرات های مصرفی شما را تجزیه کرده و به فرمی از اتیل الکل تبدیل می کند. نوشیدن الکل در طول این فرایند، سبب افزایش تعداد کلنی های مخمر در بدن شما می شود.

6- غذاهای فرآوری شده نخورید.

این غذاها دارای کربوهیدرات بالایی هستند. سعی کنید غذاهای سرشار از پروتئین، به استثناء مواد غذایی مشتق شده از گلوتن و سویا، مصرف کنید.

• سبزیجاتی نظیر کلم، کاهو، کلم پیچ، برگ خردل، ترب کوهی، کرفس، کلم بروکلی، فلفل، گل کلم، لوبیا، پیاز، گوجه فرنگی و سیر بخورید.

• به جای کره، از روغن ماهی یا نارگیل استفاده کنید.

علل، علائم و پیامدهای عفونت مخمری ریه را بشناسید.

1- علت های اصلی عفونت مخمری ریه را بشناسید.

عفونت مخمری ریه، عموماً به دلیل ضعف سیستم ایمنی بدن ایجاد می شود. افرادی که نظافت شخصی شان را رعایت نمی کنند، سیگار می کشند، یا الکل مصرف می کنند، مستعد ابتلا به بیماری های عفونی مخمری ریه و به ویژه کاندیدا آلبیکانس هستند.

2- از علائم عفونت های مخمری ریه، آگاه باشید. برخی از این علائم عبارتند از:

• مشکلات تنفسی و گرفتگی در دستگاه تنفس

• تنگی نفس یا Breathlessness

• از دست دادن اشتها

• احساس درد در قفسه سینه

• تب

3- درباره خطرات ناشی از عفونت مخمری ریه، اطلاع داشته باشید.

هنگامی که کاندیدا آلبیکانس، ریه های شما را مورد حمله قرار می دهد، تمام بدن شما، تحت تأثیر قرار می گیرد. این عفونت اگر به موقع درمان نشود، در تمام بدن شما گسترش یافته و پخش می شود.

• عفونت مخمری ریه باید به موقع درمان شود تا منجر به بیماری هایی نظیر نارسایی ریوی، بیماری های قلبی و تخریب سایر ارگان های بدن نشود.