آنتی بیوتیک ها به خصوص خانواده ی پنی سیلین و سولفونامیدها رایج ترین عوامل ایجاد حساسیت های دارویی هستند. بیشتر حساسیت های دارویی، محدود به کهیر، تورم و خارش های پوستی می باشند، اما گروهی از افراد، واکنش های حساسیتی نادر و خطرناکی مانند آنافیلاکسی را تجربه می کنند. حساسیت های دارویی به این دلیل ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن، دارو ها را به عنوان مواد متهاجم خارجی شناسایی می کند. در نتیجه واکنش هایی از جمله تورم پوست و در مواقع شدید تر، انسداد راه های تنفسی و شوک ایجاد می شود که می تواند باعث بیهوشی و حتی مرگ شود. اگر علائمی از آنافیلاکسی مشاهده کردید، بسیار ضروری است که سریعاً به پزشک مراجعه کنید. یادگیری نکاتی برای درمان حساسیت های خفیف دارویی و تشخیص علائم حساسیت های شدید تر به سلامتی شما کمک می کند و حتی در مواردی می تواند شما را از مرگ نجات دهد.
مشاوره ی پزشکی درمورد حساسیت های دارویی و آنتی بیوتیکی
1- اگر احساس می کنید که دچار حساسیت داروهای آنتی بیوتیکی شده اید، مهم نیست علائم چقدر شدید هستند، فوراً باید به پزشک مراجعه کنید.
بعضی از واکنش های آلرژیک تنها به خارش پوست محدود شده و علائم دیگری نشان نمی دهند، اما حتماً باید برای معاینه به پزشک مراجعه کنید. عامل بعضی از خارش های پوستی سندرم “استیونز-جانسون” است که یک مشکل حاد پوستی بوده و به بستری شدن در بیمارستان نیاز دارد. بروز جوش ها و خارش های دیگر نیز ممکن است مقدمه ی آنافیلاکسی بوده که در صورت درمان نشدن می تواند مرگ آور باشند.
در صورت مشاهده هر کدام از علائم زیر حتماً به پزشک مراجعه کنید:
– تب
– گلو درد با سرفه یا بدون سرفه
– تورم صورت
– تورم زبان
– درد پوست
– جوش یا تاول
– کهیر
– مشکل در تنفس و یا گرفتگی گلو
– صدای گرفته ی غیر عادی
– حالت تهوع یا استفراغ
– دل پیچه و دل درد
– سرگیجه و یا ضعف شدید
– تپش قلب بالا
2- استفاده از داروی حساسیت زا را متوقف کنید.
اگر متوجه حساسیت به یک داروی آنتی بیوتیکی شده اید، باید مصرف آن را متوقف کرده و آن را کاملاً دور از خود نگهداری کنید. دارو را جایی نگهداری کنید که حتی به طور اتفاقی هم در معرض آن قرار نگیرید.
اگر حساسیت دارویی خاصی دارید، حتماً باید این موضوع در پرونده ی سلامتتان قید شده باشد. به همین اکتفا نکنید و هر بار که برای بیماری های مختلف نزد پزشک می روید، حساسیت های دارویی خود را به او تذکر بدهید؛ این مسئولیت شماست که حساسیت هایتان را به پزشک یادآوری کنید.
می توانید یک دستبند هشدار دهنده ی پزشکی دستتان کنید. این دستبند می تواند فوق العاده مفید باشد، به خصوص زمانی که بیهوش باشید و به اقدامات پزشکی و تزریقات دارویی احتیاج داشته باشید.
می توانید یک آمپول “اپی پن” همراه داشته باشید. این واکسن مخصوص کسانی است که در مقابل آنافیلاکسی بسیار آسیب پذیر هستند. اگر حساسیت های شما شدید است می توانید با مشورت پزشک، این آمپول را تهیه کرده تا در مواقع لزوم از آن استفاده کنید.
برای آموزش چگونگی استفاده از اپی پن به لینک زیر از وب سایت فن تریکس مراجعه کنید.
>>> چگونه از اپی پن Epipen یا تزریقگر خودکار استفاده کنیم؟ <<<
3- درباره ی از بین بردن حساسیت دارویی با پزشک خود مشورت کنید.
در بیشتر موارد اگر یک حساسیت آنتی بیوتیکی داشته باشید، پزشک یک داروی دیگر برای شما تجویز می کند. اما در بعضی موارد خاص، اگر مزایای دارو بسیار مهم تر از معایبش باشد و داروی جایگزینی نداشته باشد، تغییر دارو امکان پذیر نیست. به عبارت دیگر اگر مصرف یک داروی خاصی که به آن حساسیت دارید برای شما ضروری باشد، پزشک شما سعی می کند حساسیت دارویی شما را از بین ببرد.
برای از بین بردن حساسیت دارو های آنتی بیوتیکی ، پزشک ابتدا دُز خیلی کمی از داروی مورد نظر را به شما خواهد داد و علائم و عکس العمل بدنتان را به دقت زیر نظر می گیرد. سپس با فاصله های 15 تا 30 دقیقه ای دُز دارو را بالا تر برده و همینطور تا فواصل چند ساعته و حتی چند روزه ادامه پیدا خواهد کرد.
اگر توانستید دز مورد نظر را بدون واکنش های حساسیتی شدید تحمل کنید، پزشک آن دارو را برای شما تجویز خواهد کرد.
این کار تنها در موارد شدید و حیاتی انجام شده و حتماً باید زیر نظر یک متخصص باشد.
درمان های دارویی
1- مصرف آنتی هیستامین خوراکی
آنتی هیستامین جریان گلبول های سفید را افرایش داده تا باعث کاهش هیستامین تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن شود. بسته به شدت حساسیت، ممکن است آنتی هیستامین های تجویزی قوی و یا آنتی هیستامین های بدون نسخه ی موجود در بازار برای شما تجویز شود.
برای حساسیت های شدید، یک آنتی هیستامین قوی مثل دیفن هیدرامین کار ساز است. بهتر است این دارو را در جعبه ی کمک های اولیه داشته باشید تا در مواقع اورژانسی از آن استفاده کنید.
آنتی هیستامین های بدون نسخه ی رایج شامل لوراتادین، ستیریزین و کلرفنیرامین می شوند.
دُز مصرفی آنتی هیستامین ها به پارامتر های مختلفی از جمله سن فرد و نوع آنتی هیستامین مصرفی بستگی دارد. می توانید دستور العمل های روی جعبه ی دارو و یا توصیه های پزشک یا داروخانه را مبنای مصرف خود قرار دهید.
پس از مصرف آنتی هیستامین ها نباید رانندگی کرده و با دستگاه ها و ابزار خطرناک کار کنید، چرا که اغلب آنتی هیستامین ها خواب آلودگی شدیدی به دنبال خواهند داشت.
در دوران بارداری و یا شیردهی باید از مصرف آنتی هیستامین ها اجتناب کنید. این دارو ها می توانند باعث بروز عوارض جانبی خطرناکی در نوزادان و یا ایجاد بیماری های مادرزادی در جنین شوند.
به کودکان زیر 4 سال آنتی هیستامین ندهید. در صورت مشاهده ی علائمی مثل مشکلات تنفسی و تورم صورت، بدون اتلاف وقت و هر چه سریع تر به اورژانس مراجعه کنید.
گروهی از افراد مسن نیز ممکن است عوارض جانبی بدی را بعد از مصرف آنتی هیستامین تجربه کنند. این عوارض جانبی می تواند شامل سرگیجه، خواب آلودگی، عصبانیت و زود رنجی باشد. همچنین باعث زمین خوردن آن ها و شکستگی استخوان شده که ممکن است برای افراد مسن مرگ آور باشد، چرا که سیستم ایمنی بدن آن ها به قوت جوانان و بزرگسالان نیست.
2- از لوسیون کالامین استفاده کنید.
اگر حساسیت شما باعث ایجاد جوش و کهیر روی پوستتان شده، می توانید از لوسیون کالامین استفاده کرده تا خارش و ناراحتی ناشی از آن را از بین ببرد.
لوسیون کالامین شامل ترکیبی از کالامین، اکسید روی و سایر عناصر است. کالامین و اکسید روی، هر دو به عنوان داروهای ضد خارش، بسیار شناخته شده اند.
کالامین تنها برای استعمال خارجی است و نباید آن را تزریق کرده و یا اطراف چشم، بینی، دهان و اندام های تناسلی استفاده کرد.
3- کرم هیدروکورتیزون را امتحان کنید.
دزهای پایین کرم هیدروکورتیزون با غلطت های نیم تا یک درصد بدون نسخه ی پزشک قابل تهیه بوده و برای غلظت های بالاتر نیاز به تجویز پزشک می باشد. این داروی موضعی مانع واکنش سیستم ایمنی بدن در برابر دارو ها شده و در نتیجه خارش، سوزش و جوش های پوست را تسکین می بخشد.
کرم هیدروکورتیزون یک استروئید موضعی است. این دسته از دارو ها به طور کلی بدون عوارض هستند. اما نباید بیشتر از 7 روز متوالی استفاده شوند تا عواقب احتمالی مثل خارش پوست، ترک برداشتن پوست، نازک شدن پوست و ایجاد جوش و آکنه را به دنبال نداشته باشند.
در دوران بارداری، شیردهی و همچنین برای کودکان زیر 2 سال، مصرف این کرم باید با تأیید پزشک انجام شود.
این کرم را می توان یک تا سه بار در روز استفاده کرد، به شرطی که بیش تر از 7 روز متوالی ادامه پیدا نکند. به علاوه، از تماس آن با چشم اکیداً خودداری کنید.
درمان های خانگی و تغییر عادات روزمره
1- حمام آب ولرم بگیرید.
آب خیلی سرد و آب داغ، هر دو می توانند باعث تحریک پوست و ایجاد جوش و کهیر شده و یا وضعیت کهیر های موجود را بدتر کنند. بنابراین سعی کنید با آب ولرم دوش گرفته تا خارش ها و التهابات پوستی تان نیز تسکین یابد.
قبل از حمام کردن، می توانید کمی جوش شیرین و یا آرد جو درون وان حمام خود ریخته تا به تسکین و تسلی التهابات پوستی تان کمک کنند.
در استفاده از صابون بسیار احتیاط کنید. تا زمانی که مطمئن نشده اید صابونی برای کهیر هایتان بی ضرر است، از آن استفاده نکنید.
همچنین برای اطلاع از “نحوه از بین بردن کهیر روی صورت” به لینک زیر از وب سایت فن تریکس مراجعه کنید.
>>> چگونه کهیر روی صورت را از بین ببریم؟ <<<
2- از کمپرس آب سرد استفاده کنید.
آب خنک می تواند وضعیت پوست شما را بهبود ببخشد. کمپرس آب سرد با کاهش جریان خون در نواحی ملتهب، خارش و سوزش های ناشی از حساسیت را برطرف می کند.
3- مواد تحریک کننده ی پوست را برای مدتی کنار بگذارید.
محصولات آرایشی و بهداشتی زیادی وجود داشته که می توانند باعث تحریک جوش ها و کهیر ها شوند. حتی اگر این محصولات دلیل شروع حساسیت شما نبوده اند، تا زمان بهبودی وضعیتتان از به کار بردن آن ها خودداری کنید.
رایج ترین مواد خارش آور عبارتند از:
– لوازم آرایشی
– رنگ (شامل رنگ های موجود در لباس ها)
– محصولات چرمی و یا خز
– رنگ مو
– لاتکس
– مواد ساخته شده از نیکل مانند جواهرات، وسایل آشپزخانه، زیپ و دکمه های لباس
– لاک ناخن و یا ناخن های مصنوعی
4- از خاراندن پوست خود خودداری کنید.
هر چند که بروز حساسیت های مختلف می تواند باعث خارش شدید پوست شما شود، اما بسیار مهم است که از خاراندن پوست خود خودداری کنید، چرا که این کار باعث آسیب و ترک برداشتن پوست می شود. در نتیجه بدن شما در مقابل عفونت آسیب پذیر خواهد شد و فرآیند درمان نیز به تأخیر خواهد افتاد.
5- در معرض گرما قرار نگیرید.
در برخی افراد، گرما و رطوبت می تواند باعث خارش بیشتر جوش ها و کهیر شود. بنابراین اگر دچار حساسیت داروهای آنتی بیوتیکی یا سایر حساسیت ها شده اید، از گرما، رطوبت و فعالیت بدنی زیاد اجتناب کنید.
6- لباس های گشاد و راحت بپوشید.
از لباس های گشاد و خنک مثل کتان استفاده کرده و از پوشیدن لباس های تنگ و همچنین الیاف زبری مثل پشم خودداری کنید.
* وارد بحث شوید و دیدگاه هایتان را به اشتراک بگذارید.
* پس از تایید دیدگاه، ارسال پاسخ توسط دیگران، و یا ثبت دیدگاه جدید توسط سایر کاربران در مطالب مورد علاقه خود، ایمیل اطلاع رسانی دریافت کنید.
* با دریافت لایک از سایر کاربران دیدگاه خود را به جایگاه های بالاتر برسانید.
* با ثبت دیدگاه سازنده و مفید، نظر نویسنده مطلب را جهت پین کردن دیدگاهتان جلب کنید.
* تنها با آموزش و یادگیری می توان آینده را ساخت. پس اگر مطلب یا دیدگاه مفیدی در رابطه با این مقاله دارید، حتما در قسمت دیدگاه ها با دوستان خود در میان بگذارید.
مطالبتون بسیار درست و عالی و کاربردی هست
فقط ی چیزی رو هم در مورد درمان کهیر داخل دهان اضافه کنید و راه درمان اون رو