آیا جنین در شکم مادر گریه می کند؟

پاسخ جنین به دنیای بیرون

امروزه پدر و مادرها به لطف پیشرفت تکنولوژی این شانس را یافته اند که فرزندشان را در شکم مادر رصد کرده و انواع حرکت ها مانند لگد زدن، مکیدن انگشت و جنب و جوش کردن او را تماشا کنند. در واقع پدر و مادرها می توانند رشد روز به روز جنین را بیش از پیش مشاهده کنند. شاید واکنش جنین به دنیای بیرون برای آنها بسیار شگفت انگیز بوده و همین آنها را ذوق زده خواهد کرد.

همه ی ما می دانیم که جنین در شکم مادر می تواند انگشت خود را بمکد و عمل بلعیدن را انجام دهد. بیشترین کاری که نوزاد در دوران بعد از تولد انجام می دهد گریه کردن است، اما آیا برای این گریه کردن در دوران جنینی آماده می شوند و عضلاتشان را در شکم مادر برای این کار رشد داده و آماده می کنند؟

تا پایان مقاله با فن تریکس همراه باشید و به جواب این سؤال برسید.

جنین در رحم به دنیای بیرون چگونه پاسخ می دهد؟

ابتدا تحقیقات بدین منظور صورت گرفت که یک جنین بلافاصله بعد از تولد چه واکنشی به صدای مادرش نشان می دهد؟ آیا جنین صدای مادرش را هنگامی که در شکم اوست می شناسد؟ آیا به صورت طبیعی و اتوماتیک می داند که مادرش چه کسی است؟

واقعیتی که در تحقیقات نشان داده شد این بود که نوزادان حتی هنگامی که در شکم مادر هستند دنیای اطراف را درک کرده و به آن پاسخ می دهند. در حقیقت مطالعات نشان داده است که این درک و پاسخ در رحم بسیار زودتر از زمانی اتفاق می افتد که فکرش را بکنید.

همچنین مطالعه ی انجام شده در سال 2015 نشان داد که جنین از 16 هفتگی یعنی زمانی که هنوز دستگاه شنوایی و گوش هایش به طور کامل تکمیل نشده است، به صداهای محیط پاسخ می دهد. همچنین نشان داده صحبت کردن و دست زدن به نوزاد در رحم به طور مستقیم بر جنین تأثیر می گذارد؛ به گونه ای که بیشتر لگد زده و حرکت می کند. در واقع این پاسخ او به شماست. اساساً جنین دنیای پیرامون را حتی وقتی که در درون رحم است درک کرده و بر محرک هایی مانند صداها، جنبش مادر و اعضای خانواده، با فشار و لگد بر روی شکم مادر پاسخ می دهد. همچنین جنین در شکم مادر می تواند بترسد و به اطراف حرکت کرده، ادرار کند و پشتک بزند.

اما آیا جنین گریه هم می کند؟ البته به لطف مایع آمنیوتیک و قرار گرفتن کودک در محیطی آرام، دنج و بدون مشکل، مطرح کردن این سؤال که آیا جنین آنقدر در رحم تحت تأثیر قرار می گیرد که گریه کند یا نه، کمی مشکل است.

البته کمبود مایع آمنیوتیک نیز اتفاق می افتد و ممکن است برای جنین خطراتی را داشته باشد. برای اطلاع از چگونگی درمان کمبود مایع آمنیوتیک به لینک زیر مراجعه کنید.

>>> درمان کمبود آمونیوتیک <<<

گرچه گریه کردن بسیار ساده به نظر می رسد، اما برای گریه کردنِ یک کودک لازم است بین سیستم های مختلف یعنی سیستم تنفسی و خصوصاً عضلات صورت هماهنگی به وجود آید. تحقیقات نشان داده است که گریه دو بعد دارد: صوتی و غیر صوتی. زمانی که جنین یاد می گیرد چگونه گریه کند، در واقع بعد غیر صوتی آن را به نمایش می گذارد.

گریه بخش مهمی از تکامل جنین است. زیرا کودکی که قادر به گریه کردن است نشان می دهد مغز و سیستم عصبی او به درستی کار می کند. یعنی مغز او تشخیص می دهد که محرکات بیرونی منفی اتفاق افتاده و باید به آن پاسخ دهد.

اما آیا این گریه کردن آنقدر مهم است و در رحم هم اتفاق می افتد؟ در جواب این سؤال باید گفت بله اتفاق می افتد، اما دانشمندان هنوز نمی دانند درجه و میزان آن چگونه است. زیرا قطعاً گریه ی داخل رحم با گریه ی خارج از رحم کودک متفاوت است.

در طی مطالعه ای رفتار جنین در داخل رحم با رفتار کودک خارج از رحم و بعد از تولد مقایسه شد. در این مطالعه دیده شد که 5 حالت کلی که برای نوزاد وجود دارد: خواب آرام، حالت فعال، بیدار ولی آرام، بیدار فعال و گریه. از این حالت ها 4 حالت اول در کودکی که در درون رحم است نیز وجود دارد. در مورد حالت گریه هم مطالعه ای روی جنین انجام شد و جنین را در معرض کوکائین و تنباکو قرار دادند تا واکنش او را سنجیده و مورد بررسی قرار دهند. نتیجه این مطالعه و آزمایش نشان داد که جنین در شکم مادر گریه می کند.

در واقع دیده شد که گریه ی جنین در درون شکم مادر مشابه همان رفتارهایی است که در بیرون از شکم و پس از تولد انجام می دهد. یعنی بازکردن دهان و نفس را درحالی که زبان به عقب می رود به داخل کشیدن و سپس نمایش سه نفس پشت سر هم. نفس سوم و آخر همراه با مکث و کمی ادامه دار است که کم کم آرام می شود. یعنی همان حرکات بدنی، همان حالت اخم و شکل صورت و همان الگوی دم و بازدم و شاید هم قطره ی اشک که درون مایع آمنیوتیک مشخص نیست. تنها تفاوت این است که کودک قادر نیست صدایی از خود تولید کند. محققان این رفتار جنین که شباهت بسیاری به گریه داشت را بر روی 10 جنین دیگر نیز آزمایش کرده و به نتایج مشابهی رسیدند.

پزشکان معتقدند تمام مستلزمات اولیه برای گریه از هفته ی 20 شروع می شود و توسعه پیدا می کند. یعنی جنین در 20 هفتگی می تواند حرکات تنفس، بازکردن آرواره ها، لرزیدن چانه و حرکت زبان را با هم هماهنگ کرده و آماده ی گریه شود. به همین دلیل جنین در 24 هفتگی می تواند به دنیا بیاید. زیرا پزشکان می دانند که جنین از این سن و هفته می تواند با صدا گریه کرده و به صداهای اطراف پاسخ دهد.

واقعیت این است که جنین در درون شکم به تمامی اتفاقات بیرون واکنش نشان می دهد و حتی اتفاق هایی هم وجود دارند که می توانند باعث گریه ی او شوند. پس مادران باردار مستلزم این هستند که بیشتر مراقب فرزندشان باشند.

دیدگاه نامه فن تریکس (کلیک کنید)

* وارد بحث شوید و دیدگاه هایتان را به اشتراک بگذارید.
* پس از تایید دیدگاه، ارسال پاسخ توسط دیگران، و یا ثبت دیدگاه جدید توسط سایر کاربران در مطالب مورد علاقه خود، ایمیل اطلاع رسانی دریافت کنید.
* با دریافت لایک از سایر کاربران دیدگاه خود را به جایگاه های بالاتر برسانید.
* با ثبت دیدگاه سازنده و مفید، نظر نویسنده مطلب را جهت پین کردن دیدگاهتان جلب کنید.
* تنها با آموزش و یادگیری می توان آینده را ساخت. پس اگر مطلب یا دیدگاه مفیدی در رابطه با این مقاله دارید، حتما در قسمت دیدگاه ها با دوستان خود در میان بگذارید.

سلب مسئولیت! مقالات مربوط به بخش سلامتی، پزشکی، زیبایی، روانشناسی، تناسب اندام و ... تنها برای آموزش و افزایش اطلاعات کاربران فارسی زبان گرد آوری شده و صرفا جنبه اطلاع رسانی دارند و مسئولیت صحت توصیه های نقل شده در مطالب بر عهده تیم فن تریکس نمی باشد. اطلاعات بیشتر