روش های درمان و غلبه بر پُرشنوایی یا Hyperacusis

پر شنوایی نوعی حساسیت به صداهای مختلف روزمره اطراف است. دنیایی را تصور کنید که در آن صدای واق واق سگ، صدای به هم خوردن ظرف ها، صدای یک پرینتر و جیغ ترمز با هم ترکیب شده، روی اعصاب شما رفته و درد غیر قابل تحملی را به وجود آورد. در این بین هیچ کس حال شما را درک نمی کند. یکی از راه های مفید غلبه بر پرشنوایی کسب اطلاعات لازم نسبت به این شرایط است. همچنین باید یاد بگیرید که چگونه باید با مشکل پرشنوایی کنار آمده و حتی درمان هایی برای آن انجام دهید. ما در فن تریکس شما را یاری می کنیم.

درک پرشنوایی

1- در مورد این شرایط اطلاعات لازم را کسب کنید.

با آگاهی از این شرایط به راحتی می توانید با آن کنار آمده و درمان ها را دنبال کنید. اگرچه کسب اطلاعات از سایت های معتبر و مشورت با افراد متخصص در این زمینه گزینه های خوبی هستند، اما ما نیز چند نکته برایتان بیان می کنیم تا آن ها را به خاطر بسپارید.

– پرشنوایی یعنی عدم تحمل یا تحمل کم در برابر صداهای عادی روزمره.

– این وضعیت، وضعیت نادری است. به طور تخمینی در هر 50000 نفر، 1 نفر دچار این وضعیت می شود.

– این وضعیت می تواند به طور ناگهانی رخ داده و یا اینکه در گذر زمان بدتر شود.

– شرایط این وضعیت هم برای بزرگسالان و هم برای کودکان مهیا است.

– بعضی افراد گزارش داده اند که فقط یکی از گوش هایشان این شرایط را داشته است، در حالی که بیشتر افراد این وضعیت را با هر دو گوش تجربه کرده اند.

2- به علائم توجه کنید.

مهم ترین علامت پرشنوایی، افزایش حساسیت بسیار دردناک و طاقت فرسا به صداهایی است که اصلاً روی بقیه اثری ندارد. افرادی که درگیر این شرایط و وضعیت هستند، معمولاً این صداها را زجرآور و غیرقابل تحمل توصیف کرده اند.

این صداها عبارتند از:

– سر و صدای به هم خوردن ظروف
– واق واق سگ
– آلارم، آژیر و زنگ
– صدای بلند آلات موسیقی و موزیک
– صدای ماشین آلات، تجهیزات برقی، ابزار و وسایل خانه
– جیغ، سوت زدن، خنده، دست زدن و داد زدن
– افرادی که دچار پرشنوایی هستند، ادعا داشته اند که از صداهایی مثل زنگ زدن، سوت کشیدن، وز وز، همهمه و ضربان در گوش های خود رنج می برند.

– بخاطر سختی ارتباط این افراد با محیط بیرون، کسانی که درگیر این وضعیت هستند، امکان دارد دچار اضطراب و انزوا شده که راه غلبه بر پرشنوایی را سخت می کند.

3- عوامل ایجاد این مشکل را بشناسید.

شناخت عوامل موثر در ایجاد این وضعیت، می تواند به کنار آمدن با این شرایط کمک کند. علاوه بر این، دانستن عوامل و حساسیت هایتان می تواند به پزشک کمک کرده تا ریشه این مشکلات را پیدا کند.

عوامل زیر در ایجاد این مشکل موثر می باشد:

– ضربه صوتی یا آکوستیک تروما مثل ترکیدن کیسه هوا، شلیک گلوله، آتش بازی یا سایر صداهای بلند.
– ترومای سر، آسیب گردن
– عفونت مزمن گوش
– اختلال استرسی پس از آسیب روانی (PTSD)
– میگرن
– اختلالات خود ایمنی
– اوتیسم
– سندرم داون
– واکنش نشان دادن به جراحی سیستم عصبی مرکزی و یا داروهای خاص
– بیماری لایم: یک باکتری عفونی که در اثر نیش کنه در بدن پخش می شود.
– بیماری آدیسون که هورمون های غدد فوق کلیه را تحت تاثیر قرار می دهد.
– نشانگان منییر که یک اختلال در گوش داخلی است.

کنار آمدن با پرشنوایی روزانه

1- خجالت زده نباشید و احساس غیر عادی بودن نکنید.

شاید این شرایط و وضعیت، برایتان چالش برانگیز باشد. اما نباید احساس خجالت کرده و یا اینکه بخاطر پر شنواییتان احساس کنید یک فرد غیر عادی هستید.

– اگر چه این شرایط یک وضعیت نادر و کمیابی می باشد، اما تحقیقات نشان می دهند که آمار افراد مبتلا به پرشنوایی در حال افزایش است. این یعنی شما تنها نیستید.

– سرو کله زدن با این مشکل انتخاب شما نبوده است، بنابراین نباید بابت این وضعیت سرزنش شوید.

2- آمادگی درک نشدن را داشته باشید.

یکی از راه های موثر کنار آمدن با پرشنوایی این است که آمادگی درک نشدن از سوی بقیه را داشته باشید. از آنجایی که پرشنوایی با لفظ “حساسیت ” توصیف می شود، برخی گمان می کنند که این افراد حساسیت بیش از حد از خود نشان داده و یا فقط جلب توجه می کنند. متاسفانه کسانی که درگیر این شرایط نیستند، برایشان سخت است که بفهمند زندگی با این وضعیت چقدر دشوار می باشد.

– مردم می توانند نسبت به این وضعیت بی ملاحظه باشند و نظرات ناراحت کننده ای بدهند؛ اما شما آن ها را به خود نگیرید. در نظر داشته باشید که عدم اطلاع و دانش آن ها نسبت به این قضیه باعث می شود که شرایط شما را نادیده بگیرند.

– اگر این افراد به رفتارهای بی ملاحظه ی خود ادامه دادند، بهتر است از آن ها فاصله بگیرد. روند کنار آمدن و غلبه بر پرشنوایی ، زمانی بهترین نتیجه را دارد که افراد از وضعیت شما حمایت و آن را درک کنند.

3- با اطرافیان، خانواده و دوستان خود راجع به شرایطتان صحبت کرده تا شما را بهتر درک کنند.

اگر احساسی که دارید را برای مردم توضیح ندهید، آن ها هم نمی توانند احساساتتان را درک کنند.

4- با افرادی که پرشنوایی دارند، ارتباط برقرار کنید.

بسیاری از آن ها کمک می کنند تا وضعیتتان را بهتر درک کرده و راجع به درمان های متفاوت بحث و گفت و گو کنید.

5- خودتان را منزوی نکنید.

اگرچه بسیاری از افرادی که با پرشنوایی درگیر هستد خود را از جمع ها کنار می کشند، اما این کار باعث افزایش ناراحتی، افسردگی، اضطراب و تنهایی می شود که در نهایت موجب سخت تر شدن روند غلبه بر پرشنوایی می گردد. سعی کنید خود را از جمع خانوادگی، دوستان و اجتماع جدا نکنید.

6- روی تجهیزات محافظ گوش حساب کنید.

بسیاری از کسانی که با این شرایط درگیر بوده اند، بیان داشته اند که استفاده از وسایلی مثل گوش گیر، گوش پوش و هدفون های نویز کنسلینگ کمک زیادی به بهتر شدن وضعیتشان کرده است. همچنین باعث شده که افراد راحت تر به کارهای روزمره خود بپردازند.

7- برای غلبه بر پرشنوایی ، به دنبال راه هایی برای مقابله با اضطراب، افسردگی و یا بی خوابی خود باشید.

بسیاری از افراد که دچار پرشنوایی هستند، از اضطراب، افسردگی و کمبود خواب یا بی خوابی رنج می برند. برای رفع این مشکلات با پزشک صحبت کنید.

تحمل روند بهبود وضعیت

1- شرایط پزشکیتان که باعث پر شنوایی می شوند را بهبود ببخشید.

اگر احتمال می دهید یک مشکل خاص مثل میگرن، اختلال خود ایمنی و یا آسیب های شنوایی باعث به وجود آمدن پر شنوایی در شما شده است، درمان و بهبود این شرایط اساسی در خلاصی از پرشنوایی یا بهبود علائم آن موثر است.

– از آنجایی که درمان مشخصی برای پرشنوایی وجود ندارد، راجع به درمان باید با یک پزشک صحبت کنید.

2- صدا درمانی یا درمان وزوز به روش بازآموزی را امتحان کنید.

بسیاری از درمانگرها معتقدند افرادی که پرشنوایی دارند، باید با گذراندن دوره های صدا درمانی آرام آرام با صداها خو گرفته و دوباره به زندگی و فعالیت های عادی خود برگردند. در این روش درمان، گوش را با گوش دادن به نویز صورتی (یک فرکانس مخصوص صدا) بی حس می کنند.

– (TRT) یا درمان وز وز به روش باز آموزی معمولاً با پخش یک صدا با فرکانسی خاص صورت می گیرد. بیماران 2 تا 8 ساعت باید به این صدا گوش بدهند.

– بسیاری از بیماران بیان کرده اند که این روش های درمانی مقدار تحمل آن ها، در برابر صدا را افزایش داده است.

– با یک فرد متخصص این درمان ها را انجام دهید.

3- در زمینه رفتار درمانی شناختی با یک متخصص همکاری کنید.

علاوه بر روش های درمان قبلی، این روش درمان (رفتار درمانی شناختی یا CBT) نیز به بیماران توصیه می شود. این روش حساسیت گوش را به صداهای آزار دهنده کاهش داده و درنتیجه یک زندگی بهتر با اضطراب و ناراحتی کمتر برای شما به وجود می آورد.

– رفتار درمانی شناختی، با آرامش بخشیدن به ذهن باعث بهبود وضعیت پرشنوایی می شوند.
– این روش درمانی معمولاً همراه با روش درمانی باز آموزی انجام می شود.
– متخصص شنوایی می تواند یکی از افراد متخصص در این زمینه را به شما پیشنهاد دهد.

4- انتظار نتیجه یک شبه نداشته باشید.

روند درمان می تواند طولانی باشد، پس انتظار نداشته باشید تا یک شبه بهبود پیدا کنید. از متخصص خود سوال کنید که بعد از گذراندن چه مدت زمانی می توانید بهبودی را احساس کنید.

5- آمادگی عود کردن وضعیت را داشته باشید. در حالی که بسیاری از بیماران گزارش کرده اند که پس از طی کردن روندهای درمانی شرایطشان بهتر شده است، اما باز هم متخصصان به بیماران پر شنوایی هشدار می دهند که این درمان ها برای همه پاسخگو نبوده و ممکن است گوش دادن به صداهایی متفاوت و با فرکانس های مختلف باعث بدتر شدن وضعیت بیماران شود. قبل از درمان با متخصصان مشورت کنید.

6- تسلیم نشوید.

اگرچه که پر شنوایی وضعیت چالش برانگیزی است، اما تسلیم نشوید؛ زیرا تحقیقاتی برای درمان های جدید این بیماری در حال انجام هستند.